Prolog

Wróg Śmierci

Prolog

            Każda istota chce żyć. Każdy ma wybór do życia, do istnienia. A wojna to odbiera. Ludzie to odbierają. Ich wybory. Życie to największy dar, jaki otrzymuje człowiek. Jednak ten, zamiast cieszyć się życiem, miłością i wszystkimi atutami człowieczeństwa, czasem wybiera inne drogi. Niekoniecznie dobre. Wojna zmienia ludzi diametralnie. A Harry Potter dopiero teraz tak naprawdę to sobie uświadomił.

            - Harry! Uciekaj stąd! – wrzasnął Syriusz do chrześniaka. Zaraz później uchylił się przed Avadą.

            Chłopak jednak nie słuchał go i nadal walczył. Przecież jak mógłby ich tak zostawić?! W chwili, gdy wróg ostro atakował i w każdym czasie mógł osiągnąć przewagę i wygrać, lub polegnąć na polu bitwy? Jak mógłby to zrobić? Syriusz gdy tylko mógł spoglądał na Pottera. Cholernie bał się o niego. Doskonale wiedział, że Harry nie ukryje się w bezpiecznym miejscu i zostanie walczyć. Zupełnie jak James... i on.

            - Avada Kedavra!

            - Harry! Padnij! – krzyknął Black.

Echo odbiło się w Sali Śmierci. Różnokolorowe zaklęcia i klątwy nadal przecinały powietrze w celu zaatakowania wroga. Chłopak dzięki zwinności szukającego uniknął niewybaczalnego. Spojrzał na chrzestnego i kiwnął głową. Ochraniając się różdżką podbiegnął do Wąchacza i ramię w ramię walczyli – Harry ochraniał ich, a Syriusz zaciekle atakował.

            - Co, kochany kuzynie? Boisz się, że twojemu bachorowi coś się stanie? – kpiła Bellatrix, która zaczęła atakować szarookiego. Ten zdenerwował się jeszcze bardziej.

            - Idź się leczyć – niczym warknął jak pies Syriusz. Był pewny siebie... miał wielką ochotę zabić tą idiotkę.

            A potem wszystko działo się jak w zwolnionym tempie.

            - Avada Kedavra!

            Zielony promień błysnął w szmaragdowych tęczówkach Harry’ego, gdy klątwa niewybaczalna ruszyła w stronę jego chrzestnego. Nie musiał myśleć nad tą decyzją. Kochał Syriusza i oddałby życie za niego z pewnością.

            - Harry! Nie!

            Jednak było już za późno. Chłopak rzucił się, by popchnąć Blacka przed Avadą. Przecież on nie mógł zginać od tej ladacznicy!

            Dźwięk upadającego jednego ciała na podłogę. Syriusz padł na podłogę, a jego oczy wyrażały tylko jedno – przerażenie. Harry... gdzie jesteś? W Sali Śmierci zapadła cisza. Każdy przestał walczyć z wrogiem.

            - HARRY!!! NIEEEE!!!!!!

EDIT: prolog dla Estepen :* za to, że pomogłaś na tt

Widzicie? Kocham was!

Jupi! Ale mi odwala! Yes!

No i napisałam xD

Ten blog będzie tworzony przeze mnie i przez Mike'a. HP i Pokusa Magii zawiesiliśmy z powodu... cholera, tamten blog był... do dupy. Zero ładu i składu.  Pomysł na opowiadanie wymyślił Mike. Ja tylko zamówiłam prolog ;D Pierwszy rozdział należeć będzie do Mike'a. Weny, chłopie :**

Wasza Niezrównoważona!